Mleczko pszczele
Ta kremowa substancja o barwie białej lub żółtawej jest emulsją białek, cukrów i lipidów w wodzie. Dokładne zawartości substancji zależą od pory roku i uwarunkowań regionalnych.
UWAGA! Informacje nie są materiałami reklamowymi, ani kompendium wiedzy z zakresu medycyny czy naturoterapii. Nie można sugerować się nimi w leczeniu ani stosowaniu diet.
Pochodzenie i wygląd pszczelego mleczka
Mleczko pszczele stanowi wydzielinę ślinianek tworzoną przez młode robotnice (w wieku 5–14 dni) w celu karmienia wszystkich młodych larw pszczół, maksymalnie przez pierwsze dni. Wyjątek stanowi królowa, czy też inaczej zwana matką której mleczko stanowi jedyny pokarm zarówno w stadium larwalnym, jak i dorosłym. Dzięki takiemu pożywieniu żyje ona nawet do pięciu lat (robotnice zwykle około 45 dni).
Smak mleczka jest cierpko-kwaśny, bądź też lekko słodki a jego delikatny zapach przypomina zapach fenolu
Historia zastosowania
Starożytni Grecy wierzyli, że mleczko pszczele wchodzi w skład ambrozji. Pierwszym z jego badaczy był Arystoteles który twierdził że spożycie zwiększa siłę fizyczną, zdolności intelektualne a także wspomaga on długowieczność. Starożytni Egipcjanie produkt ten używali jako kosmetyk. W Azji, szczególnie w Chinach, stosowany jest w medycynie naturalnej jako serum młodości i zachowania sił seksualnych w podeszłym wieku. Obecnie nad mleczkiem pszczelim trwają badania które pomimo zaawansowanej technologi nie dają jednoznacznych odpowiedzi na jego działanie.
Patrząc na jego rolę w odżywianiu pszczół trudno zaprzeczyć szczególnym właściwościom, natomiast z drugiej strony wciąż brak naukowych dowodów na wpływ spożywania dla człowieka. Z pewnością posiada ono właściwości antybakteryjne ale może być również silnym alergenem. Niektóre źródła polecają mleczko w apiterapii jako środek powodujący spadek ciśnienia krwi, oraz posiadający właściwości przeciwnowotworowe, przeciwzapalne i zapobiegające starzeniu.
W skutek zawartości peptydu oznaczonego jako defensin-1 mleczko pszczele wykazuje działanie przeciwbakteryjne oraz bakteriostatyczne. Dzięki temu oraz właściwościom fizycznym wykorzystywane jest jako składnik kosmetyków do pielęgnacji skóry. Jego pH jest w granicach 3,6–4,2.